KERANA AIR MANUSIA SANGGUP BERPERANG

Malaysia, khususnya Johor merupakan pembekal utama air mentah ke Singapura sejak tahun 1824 lagi. Apabila keperluan air bertambah, Singapura telah melakukan perjanjian peruntukan bekalan air beberapa kali termasuk pada tahun 1927, 1955 dan seterusnya perjanjian-perjanjian selepas merdeka, iaitu pada tahun 1961 dan 1962. Dua perjanjian selepas merdeka inilah yang dilihat lebih menguntungkan Singapura berbanding Malaysia dalam menentukan harga, kawalan keselamatan, pengekalan aset, dan penjualan balik air bersih ke Johor.

Perjanjian pada tahun 1961, yang ditandatangani pada 1 September 1961, kedua negara bersetuju membekalkan air sejumlah 8.6 juta gelen air sehari dengan harga 3 sen bagi setiap 4,500 liter (1,000 gelen)--membeli air bersih dari Singapura dengan harga 25 sen setiap 1000 gelen. Perjanjian ini akan berakhir pada tahun 2011. Kerana takungan air Gunung Pulai, Sg Skudai dan Sg. Tebrau tidak mampu menampung keperluan yang semakin meningkat, perjanjian kedua telah ditandatangani pada tahun 1962, iaitu untuk membekalkan air sebanyak 250 juta gelen (1.1 bilion liter) sehari melibatkan takungan air Linggiu dan Sungai Johor.

Perjanjian kedua ini melibatkan kawasan seluas 20% daripada keluasan Singapura dengan tempoh pajakan selama 99 tahun (tamat pada tahun 2061),dan dalam keadaan apa pun, air tetap dibekalkan walaupun paras takungan air berada di tahap kritikal. Singapura dikhendaki membayar RM 320 juta sebagai gantai rugi ke atas keluasan tanah yang diperlukan untuk membina lebih banyak tangki air yang baru.

Apa yang menjadi persoalan ialah kedua-dua perjanjian tersebut seolah-olah menekan Malaysia apabila diperlukan tanah yang lebih luas, selepas tamat tempoh (2061)dan jika berhasrat tidak menyambung lagi perjanjian bekalan air, Malaysia dikehendaki membayar pampasan berdasarkan nilai struktur bangunan dan kemudahan yang terdapat mengikut nilai semasa, dan harga air mentah ialah 10 sen bagi setiap 1000 gelen, iaitu lebih murah berbanding perjanjian 1961.

Kedua-dua perjanjian itu turut memberikan peluang kepada Singapura untuk melakukan pemecahan batu-batu bukit dan ini membolehkan negara tersebut menjadikan kawasan tersebut sebagai strategic depth, seperti penyediaan kemudahan Forward Operational Base, Droping Zone, Landing Zone, Air Head, Bridge Head Line Objectives, High Value Target, High Pay Of Target, Target Location dan Deception Operation. Ini telah terbukti dengan beberapa kali penangkapan warga Singapura dalam usaha pengintipan pada tahun 1974 (oleh Lt. Syed & Fan Shen Fay), akhir tahun 1980-an (oleh Kumpulan 9) dan awal tahun 1990-an (oleh Kolonel Abas). Mungkin kerana mempunyai jaminan berdasarkan terma perjanjian, melaksanakan kerja air secara bebas memberikan kesempatan untuk melakukan kerja-kerja pengintipan.

Setelah berpisah dengan Malaysia pada tahun 1965, Singapura mula membina kekuatan pertahanan dengan mengambil penasihat dari Israel, Chaim Herzog. Perlantikan tersebut walaupun menerima bantahan daripada Malaysia, Singapura tetap berdegil kerana menyedari bahawa Israel merupakan contoh terbaik untuk berdepan dengan kepungan Melayu nusantara. Singapura merasakan negaranya tersepit dalam kepungan tersebut berdasarkan kedudukannya antara Malaysia dan Indonesia. Lantaran itu mula menjaidikan Israel sebagai contoh setelah melihat kejayaan negara tersebut berdepan dengan kepungan negara-negara Arab.

Dari pengalaman pahit itulah Singapura membina kekuatan, dari hanya mememiliki dua buah Rejimen, dua buah kapal laut usang dan beberapa buah pesawat udara yang tidak boleh lagi terbang, dan dianggap sebagai "a non-defended independent nation state." Pembesaran ketumbukan ketenteraan bermula pada tahun 1972 apabila Lee Kuan Yew berupaya menukarnya menjadi sebuah negara yang telah sedia berperang dan mempertahankan negaranya. Singapura menggerakkan kekuatan 275,000 orang perkhidmatan nasional (national servicemen), bersama anggota tetap seramai 57,000 orang. Singapura hanya memerlukan masa selama enam jam secara senyap dan terbuka untuk menyelamatkan kawasan takungan air mereka.

Singapura kini mempunyai kekuatan tentera jauh lebih besar daripada Malaysia, malah telah muncul sebagai kekuatan terpenting bagi rantau Asia selepas Taiwan. Menurut Tim Huxley (Defending the Lion City: The Armed Forces of Singapore, 2000), Singapura mempunyai keupayaan untuk menawan sehingga garisan Mersing (Muar-Segamat-Mersing. Keupayaan ini dapat dikaitkan dengan usaha pengintipan warganegara dengan menggunakan motosikal berkuasa tinggi memasuki kawasan-kawasan tertentu mengumpul maklumat termasuk takat air pasang, paras air surut dan bentuk tanah yang terdapat di kawasan pantai sepanjang Tanjong Pengelih di Johor hingga ke sempadan Thailand. Mulai tahun 1967, Singapura telah meningkatkan perbelanjaan tahunannya bagi menyiapkan kelengkapan ketenteraan dan mewajibkan perkhidmatan national service ke atas rakyatnya, terutama yang berketurunan Cina.


Singapura memang telah dan sangat bersedia untuk mengambil tindakan ketenteraan terhadap Malaysia apabila isu bekalan air ini terus dijadikan bahan konflik hubungan. Ini dapat dilihat apabila pada tahun 2002 dan 2003 timbul ketegangan. Menteri Besar Johor ketika itu, Muhyidin Yassin pernah mendedahkan bahawa bekas Perdana Menteri Singapura, Lee Kuan Yew menegaskan negara Singapura bersedia berperang dengan Malaysia jika bekalan air dari Johor dihentikan. Walaupun beliau tidak pasti sama ada Lee Kuan Yew serius atau sekadar bergurau, tetapi yang jelasnya beliau merupakan orang yang berperwatakan serius dan amat jarang bergurau.

Sejarah peperangan antara negara melibatkan konflik bekalan air telah banyak kali terjadi. India dan Pakistan berperang kerana bekalan air dari Sungai Indus, manakala dengan Bangladesh mengenai Sungai Padma, iaitu sungai yang memisahkan Sungai Gangga di Bhagirathi. Israel berbalah dengan Jordan, Syria dan Pelstin kerana berebut kawasan tadahan air di Litani Basin. Mesir, Sudan, Ethiopia,Uganda, Zaire,Uganda, Kenya,Tanzania,Rwanda, Burundi dan Zaire berbalah kerana berlakunya konflik air di Lembah Sg. Nil.

Maka tidaklah hairan apabila Singapura terus memberikan respons yang keras dan tegas, we will shed blood to defend our country's honour, seperti yang tersiar dalam Economist, 26 September 1998. Pun begitu, lebih menarik lagi apabila Singapura pernah mendakwa bahawa dengan membekalkan air bersih kepada Johor, negara tersebut sebenarnya menanggung subsidi yang besar, iaitu antara RM 21.1 juta (2000), RM 23.9 juta (2001) dan RM 26.5 juta (2002). Ini dijadikan bahan perbincangan untuk memaksa Malaysia tidak memutuskan perjanjian bekalan air, terutamanya perjanjian kedua (1962). Jika perjanjian pertama (1961) ditamatkan pada tahun 2011, Singapura tidak mempunyai banyak masalah kerana mampu ditampung oleh bekalan berjumlah 250 juta gelen sehari dari takungan air yang seluas 20 peratus pulau Singapura di Sungai Johor.

Kerana ingin membebaskan Singapura dari kepungan Melayu nusantara, negara tersebut terus membina rantaian chinese belt, dengan mewujudkan jaringan China Seberang Laut dalam konteks bamboo networks. Kini Singapura mempunyai kekuatan tentera melebihi apa yang ada pada Malaysia, dan ia dikatakan mampu menyerang Malaysia dalam jangkamasa yang singkat bagi menjaga kepentingannya, terutamanya berhubung dengan bekalan air.

Analisis yang dibuat oleh penulis buku ini, Lt. Kolonel Haji Mohd Sani Haji Royan dan Hairil Anuar Husin banyak membantu kita memahami persoalan pokok mengenai konflik bekalan air Malaysia-Singapura. Walau apa pun, kedua pengarang buku yang diterbitkan oleh Universiti Teknologi Mara ini mengakui bahawa isu air ini akan menjurus kepada pergeseran antara Malaysia-Singapura dan ia memerlukan dasar kepimpinan, kesungguhan dan keikhlasan, memahami serta menjaga sensitiviti antara kaum amatlah diperlukan kerana bakal menjamin keharmonian hubungan kedua negara.